การศึกษาภาวะผู้นำแบบ Disruptive Leadership ของผู้บริหารสถานศึกษา ในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำ,, ผู้บริหารสถานศึกษา,, พัฒนาพิเศษภาคตะวันออกบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับภาวะผู้นำแบบ Disruptive Leadership ของผู้บริหารสถานศึกษาในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก 2) เปรียบเทียบภาวะผู้นำแบบ Disruptive Leadership ของผู้บริหารสถานศึกษาในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก จำแนกตามเพศ วุฒิการศึกษา และประสบการณ์การทำงาน และ 3) ศึกษาแนวทางการศึกษาพัฒนาภาวะผู้นำแบบ Disruptive Leadership ของผู้บริหารสถานศึกษาในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก กลุ่มตัวอย่าง รวมทั้งสิ้น 512 คน ประกอบด้วย ผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 256 คน และครูวิชาการ จำนวน 256 คน ในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก (EEC) ซึ่งได้มาจากการสุ่มแบบแบ่งชั้น (Stratified random sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามชนิดมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ และสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที แบบข้อมูลเป็นอิสระจากกัน
ผลการวิจัย พบว่า
1. ระดับภาวะผู้นำแบบ Disruptive Leadership ของผู้บริหารสถานศึกษาในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออกโดยรวมอยู่ในระดับมากเมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่าทุกด้านอยู่ในระดับมากเช่นเดียวกัน เรียงตามลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย ได้แก่ ความเป็นผู้นำดิจิทัล ด้านความคิดสร้างสรรค์ ด้านการมุ่งเน้นนวัตกรรม ด้านการจัดการความเสี่ยง ด้านกลยุทธ์ ด้านการเรียนรู้ที่ต่อเนื่อง ด้านการบูรณาการ ด้านเครือข่ายร่วมพัฒนา ด้านการเสริมสร้างพลังอำนาจ และอันดับสุดท้าย ได้แก่ ด้านความทุ่มเทในงาน ตามลำดับ
2. ผลการเปรียบเทียบระดับภาวะผู้นำแบบ Disruptive Leadership ของผู้บริหารสถานศึกษาในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก จำแนกตามเพศ วุฒิการศึกษา และประสบการณ์การทำงาน พบว่า ไม่แตกต่างกัน
3. แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำแบบ Disruptive Leadership ของผู้บริหารสถานศึกษาในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก ประกอบไปด้วย การพัฒนาตนให้เป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ที่ต่อเนื่อง การปรับตัวและยอมรับการเปลี่ยนแปลงแบบผันผวน การติดตามความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีและนวัตกรรม การพัฒนานวัตกรรมทางการศึกษาและการบริหารจัดการ การคิดเชิงกลยุทธ์และสร้างสรรค์ การเข้าร่วมประชุม อบรม สัมมนาด้านนวัตกรรมและเทคโนโลยีใหม่ๆ การฝึกทักษะการตัดสินใจในสถานการณ์ต่าง ๆ การเสริมสร้างพลังอำนาจให้กับบุคลากรในการปฏิบัติงาน และการแสวงหาเครือข่ายการพัฒนาคุณภาพการศึกษา ทั้งเครือข่ายกลุ่มบุคคล เครือข่าย ICT และสื่อสังคมออนไลน์ เป็นต้น
Downloads
References
จารินี สิกุลจ้อย. (2558). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อบรรยากาศของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาฉะเชิงเทรา เขต 2. วารสารวิจัยราชภัฎพระนคร. 10 (1), 45-56.
จีระยุทธ พุทธรักษาพิทักษ์. (2564). จินตนาการใหม่กับการพัฒนาภาวะผู้นำในยุคโลกเปลี่ยน. วารสารวิชาการแสงอีสาน มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตอีสาน. 18(1); 21-33.
จีราภา ประพันธ์พัฒน์. (2560). การศึกษาภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษาตามความ คิดเห็นของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม.(การบริหารการศึกษา). ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
จุฑาทิพย์ ชนะเคน. (2559). การศึกษาคุณลักษณะภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 3. การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญา ศษ.ม.(การบริหารการศึกษา). พิษณุโลก : มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ชัชชญา พีระธรณิศร. (2563). ความท้าทายการจัดการศึกษาในยุค Disruptive Change ของผู้บริหารสถานศึกษา.วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 4(2); 126-139.
ธันตกร ไชยมงคล. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับความพึงพอใจ ในการปฏิบัติงานของครู กลุ่มโรงเรียนบางละมุง 1 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 3. งานนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยบูรพา.
นุช สัทธาฉัตรมงคล และอรรถพล ธรรมไพบูลย์. (2559). ผู้นำการเปลี่ยนแปลงในยุคโลกาภิวัฒน์สู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน.วารสารธุรกิจปริทัศน์. 8(1); 167-182.
ทศพล สุวรรณราช. (2564). ภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานนทบุรี.วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 7 (3), 160-177.
ปทุมพร เปียถนอม. (2563). ภาวะผู้นำทางการศึกษายุคการแทนที่ด้วยสิ่งใหม่กับทิศทางการศึกษาไทย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม. 10(3) : 115-123.
ปาริฉัตร นวนทอง (2564). ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษาพัทลุง เขต 2. การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติครั้งที่ 13.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2550). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เลอศักดิ์ ตามา และสุมาลี ศรีพุทธรินทร์. (2564). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการดำเนินงานระบบประกันคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 22. วารสารรัชต์ภาคย์. 15 (38), 224-240.
สมหมาย โอภาษี. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารโรงเรียน กับความพึงพอใจในการปฏิบัติงานของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาจันทบุรี เขต 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2561). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำเร็จ นางสีคุณ. (2565). การพัฒนาตัวบ่งชี้ Disruptive Leadership สำหรับผู้บริหารสถานศึกษา. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต. สาขาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
Carney, M. (2018). Reflections on Leadership in a Disruptive Age. London: Regent’s University London.
Cronbach, L.J. (1990). Essentials of Psychological Testing. (5th ed.). New York: Harper & Row.
Creswell, J. W. (2011). Educational Research: Planning, Conducting, and Evaluating Quantitative and Qualitative Research. New Jersey: Pearson Education International.
Hogan, R., & Hogan, J. (2007). Hogan Personality Inventory manual. Tulsa, OK : Hogan Press.
Kao, R. (2018). Disruptive leadership: Apple and the technology of caring deeply-Nine keys to organizational excellence and global impact. New York : Productivity Press.
Khan, R. (2018). Disruptive Leaders. The definitive traits of leaders whoare changing The world around us. Retrieved from http://www.risingkashmir.com/news/disruptiveleaders-326625.htm
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3), 607-610.
Mirkay N. & Palma J. Strand. (2019). Disruptive Leadership in Legal Education. 22 RICH. PUB. INT. L. REV. 365 Available at: https://scholarship.richmond.edu/pilr/vol22/iss3/3.
Promsri, C. (2019). The Developing Model of Digital Leadership for a Successful Digital Transformation. GPH-International Journal of Business Management, 2(08), 01-08. Retrieved from http://gphjournal.org/index.php/bm/article/view/249
Hogan & Hogan (2008). Leadership and the Fate of Organizations. Psychologist 63(2):96-110
Melvin J. M. (2017). Why Disruptive Leadership Works. https://www.researchgate.net/publication/318419290.
Warren C. (2013), Disruptive Leadership is not a Solo Act. Insigniam Quarterly Winter 2013.
Timmons, R.A. (2021), Exploring Global Disruptive Leadership in Practice: A Multi-Level Pragmatic Model.Indiana Institute of Technology ProQuest Dissertations Publishing, 28720149.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเอง
