วารสารวิจัยและนวัตกรรมเพื่อความยั่งยืน (JRIS)

การพัฒนากิจกรรมการเรียนการสอนวิชาระบบเครือข่ายคอมพิวเตอร์โดยใช้รูปแบบ การเรียนรู้ตามแนวคิดทฤษฎีคอนสตรัคติวิสต์เพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้ร่วมกันของนักศึกษาระดับปริญญาตรี

ทักษิณา นพคุณวงศ์ — 2025-08-31

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนากิจกรรมการเรียนการสอนวิชาระบบเครือข่ายคอมพิวเตอร์โดยใช้รูปแบบการเรียนรู้ตามแนวคิดทฤษฎีคอนสตรัคติวิสต์ เพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้ร่วมกันของนักศึกษาระดับปริญญาตรี และ 2) ศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาหลังได้รับกิจกรรมการเรียนการสอนที่พัฒนาแล้ว กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ นักศึกษาชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาคอมพิวเตอร์ศึกษา คณะครุศาสตร์และการพัฒนามนุษย์ มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ ปีการศึกษา 2567 ที่เรียนในรายวิชาระบบเครือข่ายคอมพิวเตอร์ ภาคเรียนที่ 1/2567 จำนวน 60 คน ได้จากการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster random sampling) จำนวน 2 ห้องเรียน ห้องละ 30 คน

เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ บทเรียนบนเครือข่ายอินเทอร์เน็ตในหัวข้อระบบเครือข่ายคอมพิวเตอร์ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนจำนวน 25 ข้อ และแบบประเมินคุณภาพบทเรียน ซึ่งมีค่าความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา (IOC) อยู่ระหว่าง 0.80–1.00 ค่าความยากง่ายระหว่าง 0.29–0.79 ค่าอำนาจจำแนกระหว่าง 0.25–0.58 และค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.91 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ t-test แบบ Independent Samples

ผลการวิจัยพบว่า 1) บทเรียนบนเครือข่ายอินเทอร์เน็ตตามแนวทฤษฎีคอนสตรัคติวิสต์ มีคุณภาพในระดับดีมาก โดยมีค่าเฉลี่ยด้านเนื้อหา (M = 4.71, SD = 0.38) และค่าเฉลี่ย
ด้านเทคนิคการผลิตสื่อ (M = 4.61, SD = 0.45) และมีประสิทธิภาพ E₁:E₂ เท่ากับ 80.83:81.67 ซึ่งอยู่ในเกณฑ์ที่กำหนด 2) กลุ่มนักศึกษาที่เรียนด้วยบทเรียนบนเครือข่ายอินเทอร์เน็ตมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงกว่ากลุ่มที่เรียนด้วยวิธีปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (กลุ่มที่ใช้บทเรียน M = 20.04 เทียบกับกลุ่มที่เรียนแบบปกติ M = 18.17)

การสังเคราะห์และยืนยันองค์ประกอบและตัวบ่งชี้สมรรถนะทางนวัตกรรมของครู โรงเรียนสวนหม่อน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 1

อรรฆพล เกษะโกศล — 2025-08-31

การพัฒนาสื่อมัลติมีเดียการเรียนรู้ด้วยตนเองแบบปรับเหมาะโดยใช้เทคนิค Adaptive Learning เรื่องการใช้เทคโนโลยีอย่างปลอดภัย สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนบ้านเดื่อดอนกลาง(ประชาสงเคราะห์)

อลิสา จำชาติ — 2025-08-31

การพัฒนาสื่อมัลติมีเดียการเรียนรู้ด้วยตนเองแบบปรับเหมาะโดยใช้เทคนิค Adaptive Learning เรื่องการใช้เทคโนโลยีอย่างปลอดภัย สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนบ้านเดื่อดอนกลาง (ประชาสงเคราะห์) การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนาสื่อมัลติมีเดียการเรียนรู้ด้วยตนเองแบบปรับเหมาะโดยใช้เทคนิค Adaptive learning เรื่องการใช้เทคโนโลยีอย่างปลอดภัย สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนบ้านเดื่อดอนกลาง(ประชาสงเคราะห์) ให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 80/80 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่เรียนด้วยสื่อมัลติมีเดียการเรียนรู้ด้วยตนเองแบบปรับเหมาะ 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่มีต่อการเรียนด้วยสื่อมัลติมีเดียการเรียนรู้ด้วยตนเองแบบปรับเหมาะ กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 จำนวน 22 คน ได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่
1) สื่อมัลติมีเดียการเรียนรู้ด้วยตนเอง 2) แผนการจัดการเรียนรู้ สื่อมัลติมีเดีย 3) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 4) แบบสอบถามความพึงพอใจของนักเรียน ผลการวิจัยพบว่า
1) สื่อมัลติมีเดียการเรียนรู้ด้วยตนเองแบบปรับเหมาะโดยใช้เทคนิค Adaptive Learning มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ที่กำหนดเท่ากับ 83.30 /81.06 ซึ่งมีค่าเฉลี่ยสูงกว่าเกณฑ์มาตรฐาน 80/80
2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
3) มีความพึงพอใจต่อสื่อมัลติมีเดียในระดับสูง (M = 4.41, SD = 0.37)

การศึกษาวิเคราะห์จริยธรรมตามเกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพครู ปีพุทธศักราช 2556 ในคำขวัญวันครูแห่งชาติ ระหว่างปีพุทธศักราช 2522-2567

ประภากร พาป้อ — 2025-08-31

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเพื่อวิเคราะห์จริยธรรมที่ปรากฏในคำขวัญวันครูแห่งชาติ ระหว่างปีพุทธศักราช 2522-2567 โดยใช้เกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพครู ปีพุทธศักราช 2556 ด้านมาตรฐานการปฏิบัติตน (จรรยาบรรณของวิชาชีพ) งานวิจัยใช้วิธีการศึกษาเอกสารและวิเคราะห์คำขวัญวันครูจำนวน 46 คำขวัญ ที่เผยแพร่ผ่านเว็บไซต์คุรุสภา กระบวนการวิเคราะห์เน้นคุณธรรมจริยธรรมที่ครูพึงมีตามข้อบังคับว่าด้วยจรรยาบรรณของวิชาชีพซึ่งประกอบด้วยจรรยาบรรณ 5 หมวด 9 ข้อ รวมทั้งสิ้น 17 ประการ เครื่องมือที่ใช้คือ แบบวิเคราะห์คุณธรรม สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการกระจาย

ผลการวิจัยพบว่า คำขวัญวันครูแห่งชาติในช่วงปี พ.ศ. 2522 ถึง พ.ศ. 2567 สะท้อนจริยธรรมวิชาชีพครูตามมาตรฐานปี พ.ศ. 2556 ได้อย่างชัดเจน โดยเฉลี่ยคำขวัญแต่ละปีแสดงถึงจริยธรรม 5-6 ข้อ โดยเฉพาะด้านการปฏิบัติตนอย่างบริสุทธิ์ใจ การสร้างศรัทธาในวิชาชีพ และการแสดงความรักเมตตาต่อศิษย์ ซึ่งเป็นจริยธรรมถูกกล่าวถึงบ่อยที่สุด ทั้งนี้ คำขวัญส่วนใหญ่มุ่งเน้นการปลูกฝังคุณธรรมที่เกี่ยวข้องกับบทบาทหน้าที่และความสัมพันธ์ระหว่างครูกับศิษย์ อย่างไรก็ตาม จริยธรรมด้านการจรรโลงสังคมและสิ่งแวดล้อมรวมถึงการสร้างสัมพันธภาพในระดับองค์กรวิชาชีพ ยังได้รับการนำเสนอในคำขวัญค่อนข้างน้อย

การศึกษาวิเคราะห์แนวคิดและภาพจน์ที่ปรากฏในมังคลัตถทีปนี

ปุ่น ชมภูพระ — 2025-08-31

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาวิเคราะห์แนวคิดและภาพพจน์ที่ปรากฏในมังคลัตถทีปนี เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้หนังสือมังคลัตถทีปนี ฉบับภาษาบาลี จำนวน 2 เล่ม และมังคลัตถทีปนีแปล จำนวน 5 เล่ม พบว่า

ด้านแนวคิด จากการศึกษาพบ 7 แนวคิด ได้แก่ 1) แนวคิดเกี่ยวกับการคบคน ประกอบด้วย
การไม่คบคนพาล, การคบบัณฑิต, บูชาคนที่ควรบูชา และการเห็นสมณะ 2) แนวคิดเกี่ยวกับการศึกษา ซึ่งประกอบด้วยการเป็นพหูสูต, การเรียนศิลปวิทยา, การมีวินัยที่ดี, การมีความอดทน, การเป็นคนว่าง่าย, การมีความเคารพต่อคนอื่น, การมีความถ่อมตน, การฟังธรรม และสนทนาธรรมตามกาล 3) แนวคิดเกี่ยวกับอยู่ในสังคมอย่างสันติ ซึ่งประกอบด้วยการตั้งตนไว้ชอบ, การให้ทาน, การพูดดี, การไม่ดื่มน้ำเมา และการสันโดษ 4) แนวคิดเกี่ยวกับการเลี้ยงดูบุคคลอันเป็นที่รัก ซึ่งประกอบด้วยการเลี้ยงมารดาบิดา, การเลี้ยงดูบุตร, การสงเคราะห์ภริยา-สามี, การสงเคราะห์ญาติ และการมีความกตัญญู 5) แนวคิดเกี่ยวกับการงาน ซึ่งประกอบด้วยการอยู่ในถิ่นที่เหมาะสม, การทำงานไม่คั่งค้าง และงานไม่มีโทษและไม่มีบาป 6) แนวคิดเกี่ยวกับการประพฤติธรรม ซึ่งประกอบด้วยการประพฤติธรรม, การไม่ประมาท, การบำเพ็ญตบะ,
การประพฤติพรหมจรรย์, การเห็นอริยสัจ และการทำพระนิพพานให้แจ้ง 7) แนวคิดเกี่ยวกับจิต ซึ่งประกอบด้วยจิตไม่หวั่นไหวในโลกธรรม, จิตไม่โศก, จิตปราศจากธุลี และจิตเกษม

ด้านภาพจน์จากการศึกษามังคลัตถทีปนีพบ 3 ประเภท ได้แก่ 1) อุปมา 2) อุปลักษณ์
และ 3) อติพจน์ ด้วยสำนวนอันงดงามและเนื้อหาที่ผสานปรัชญาการดำเนินชีวิตอย่างสมดุลจึงเป็นการกระตุ้นให้ผู้อ่านซึมซับความหมายแห่งธรรมะที่แฝงไว้ในเนื้อหา และเห็นภาพชัดเจนมากขึ้น

การพัฒนาสมรรถนะกลยุทธ์การฟังสำหรับครูโดยใช้แนวคิดสตอรี่ไลน์และวิศวกรสังคม สำหรับนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร

กุสุมา สุ่มมาตร์ — 2025-08-31

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ศึกษา 1) เพื่อพัฒนาสมรรถนะกลยุทธ์การฟังสำหรับครูโดยใช้แนวคิดสตอรี่ไลน์และวิศวกรสังคม สำหรับนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร 2) เพื่อวิเคราะห์ระดับคะแนนพัฒนาสัมพัทธ์สมรรถนะกลยุทธ์การฟังสำหรับครูโดยใช้แนวคิดสตอรี่ไลน์และวิศวกรสังคม สำหรับนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้สมรรถนะกลยุทธ์การฟังสำหรับครูโดยใช้แนวคิดสตอรี่ไลน์และวิศวกรสังคม จำนวน 3 แผน รวม 9 ชั่วโมง แบบทดสอบก่อนและหลังเรียน และแบบทดสอบวิเคราะห์ระดับคะแนนพัฒนาการสัมพัทธ์สมรรถนะกลยุทธ์การฟังสำหรับครูก่อน-หลังเรียน 1 ชุด จำนวน 20 ข้อ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักศึกษาที่ลงทะเบียนรายวิชากลยุทธ์การสื่อสารสำหรับครู ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 2 หมู่เรียน รวมทั้งสิ้น 40 คน ได้มาจากการสุ่มแบบง่าย วิเคราะห์ผลโดยใช้ ค่าร้อยละ (%), ค่าเฉลี่ย (M) และ
ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD) การเปรียบเทียบคะแนนก่อนและหลังเรียนใช้สถิติการทดสอบค่า
t-test แบบ dependent และวิเคราะห์ระดับพัฒนาการโดยใช้สูตรการคำนวณค่าคะแนนพัฒนาการสัมพัทธ์ ผลการวิจัยพบว่า

ผลการเปรียบเทียบคะแนนสมรรถนะกลยุทธ์การฟังสำหรับครู สำหรับนักศึกษาชั้นปีที่ 1 พบว่า คะแนนเฉลี่ยจากแบบทดสอบหลังเรียน (13.05) สูงกว่าคะแนนแบบทดสอบก่อนเรียน (6.20) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
ผลการวิเคราะห์ระดับพัฒนาการสมรรถนะกลยุทธ์การฟังสำหรับครู โดยใช้แนวคิดสตอรี่ไลน์และวิศวกรสังคม สำหรับนักศึกษาชั้นปีที่ 1 พบว่า โดยรวมค่าเฉลี่ยของคะแนนพัฒนาการเท่ากับ 50.66 นักศึกษามีพัฒนาการเฉลี่ยอยู่ในระดับสูง

การพัฒนารูปแบบกำกับติดตามการกินยาผู้ป่วยวัณโรคปอดโดยใช้กลไกคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตอำเภอ เขตอำเภอเมืองชัยภูมิ จังหวัดชัยภูมิ

บุญพิสิฐษ์ ธรรมกุล — 2025-08-31

การวิจัยเชิงปฏิบัติการ (Action research) นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการกำกับติดตามการกินยาผู้ป่วยวัณโรคปอดในเขตอำเภอเมืองชัยภูมิ โดยใช้กลไกคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตอำเภอ ทำการศึกษาระหว่างเดือน ตุลาคม 2566 ถึง มีนาคม 2568 คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง คือ 1) กลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสียการดำเนินงานวัณโรค รวมจำนวน 125 คน ได้แก่ คณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตอำเภอ จำนวน 95 คน และบุคลากรทางการแพทย์ จำนวน 30 คน และ 2) กลุ่มที่ใช้ประเมินผลลัพธ์ของรูปแบบการกำกับติดตามการกินยาของผู้ป่วยวัณโรคปอดที่พัฒนาขึ้น ในเขตอำเภอเมืองชัยภูมิ ซึ่งเป็นผู้ป่วยวัณโรคปอดขึ้นทะเบียนระหว่างเดือน มกราคม 2567 - มิถุนายน 2567 จำนวน 105 คน

ผลการศึกษา การพัฒนารูปแบบดำเนินการ 5 ขั้นตอน โดยใช้กระบวนการ PAOR ได้แก่ 1) ศึกษาสถานการณ์และสภาพปัญหาโดยวิเคราะห์ข้อมูลผู้ป่วยวัณโรคปอดในพื้นที่ พบว่าอัตราการขาดยาสูง เกิดจากปัจจัยด้านความยากจน ขาดการดูแลเอาใจใส่จากครอบครัว และขาดระบบสนับสนุนด้านการกำกับติดตามการรักษาที่เข้มแข็งจากเครือข่ายในชุมชน 2) ออกแบบและพัฒนารูปแบบตามแนวทางดูแลผู้ป่วยวัณโรค 3 สี และรูปแบบกำกับติดตามการกินยาแบบ 2-2-2 โดยการมีส่วนร่วมของคณะกรรมการ พชอ. ผสมผสานการเยี่ยมบ้านโดย อสม. และพัฒนาระบบส่งต่อข้อมูลผู้ป่วยและการติดตามผ่านแอปพลิเคชัน TB- Tracking 3) นำรูปแบบที่พัฒนาขึ้นเบื้องต้นไปทดลองใช้ใน 3 ชุมชนต้นแบบ 4) นำรูปแบบที่พัฒนาขึ้นไปใช้จริงในทุกชุมชนในเขตอำเภอเมืองชัยภูมิ และ 5) ประเมินผลลัพธ์ของรูปแบบที่พัฒนาขึ้น ผลการศึกษาพบว่า ผู้ป่วยมีอัตราการกินยาสม่ำเสมอเพิ่มขึ้น อัตราการขาดยาลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) และผู้ป่วยมีความพึงพอใจอยู่ในระดับสูงต่อรูปแบบการกำกับติดตามการกินยาที่พัฒนาขึ้น ผลการศึกษานี้บ่งชี้ว่า รูปแบบการกำกับติดตามการกินยาของผู้ป่วยวัณโรคปอดที่พัฒนาขึ้นนี้มีประสิทธิภาพต่อการดูแลรักษาผู้ป่วย ดังนั้นควรนำรูปแบบดังกล่าวไปประยุกต์ใช้ในพื้นที่อื่น ๆ ต่อไป

การพัฒนาทักษะความคิดสร้างสรรค์ของเด็กปฐมวัยโดยใช้การจัดประสบการณ์การเล่านิทาน

จันทร์จิรา แสนสมบัติ — 2025-08-31

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาทักษะความคิดสร้างสรรค์ของเด็กปฐมวัยโดยใช้การจัดประสบการณ์การเล่านิทาน กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย เด็กปฐมวัยชาย-หญิง อายุระหว่าง 3-6 ปี ที่กำลังศึกษาอยู่ในชั้นอนุบาล 1 ภาคเรียนที่ 1/2567 โรงเรียนบ้านโนนท่อนวิทยา ตำบลโนนท่อน อำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น สำนักงานเขตพื้นที่ประถมศึกษาขอนแก่น เขต 1 จำนวน 11 คน ได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง (Purposive sampling) จากแบบประเมินความคิดสร้างสรรค์ พบว่า ความคิดริเริ่ม (Originality) ความคิดคล่องแคล่ว (Fluency) ความยืดหยุ่นในการคิด (Flexibility) ความคิดละเอียดลออ (Elaboration) คะแนนประเมินอยู่ในเกณฑ์ต่ำ เครื่องมือในการวิจัย ได้แก่ 1. แผนการจัดประสบการณ์การเล่านิทาน จำนวน 24 แผน 2. แบบประเมินทักษะความคิดสร้างสรรค์ของเด็กปฐมวัย การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบกึ่งทดลอง (Quasi-experimental research) ใช้แบบแผนการวิจัย One-Group Pretest-Posttest Designวิเคราะห์ข้อมูลค่าคะแนนเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า ก่อนทดลอง (M= 1.50, SD= 0.26) แปลผลระดับปรับปรุง หลังทดลอง (M= 2.58, SD= 0.20) แปลผล
ระดับดี สอดคล้องกับสมมุติฐานเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดประสบการณ์การเล่านิทานมีทักษะความคิดสร้างสรรค์สูงขึ้นหลังการทดลอง สรุปได้ว่า การจัดประสบการณ์การเล่านิทานด้วยวิธีการที่ หลากหลายสามารถพัฒนาทักษะความคิดสร้างสรรค์ในด้านความคิดริเริ่ม ความคิดคล่องแคล่ว ความคิดยืดหยุ่น ความคิดละเอียดลออ และการคิดแปลกใหม่ของเด็กปฐมวัยได้อย่างมีประสิทธิภาพ