การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนการสอนโครงงานคณิตศาสตร์ด้วยเทคนิคการสอน แบบ CCR ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนอุตรดิตถ์ดรุณี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อออกแบบการเรียนการสอนรายวิชาโครงงานคณิตศาสตร์ด้วยเทคนิคการสอนแบบ CCR พัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาโครงงานคณิตศาสตร์ด้วยเทคนิคการสอนแบบ CCR และศึกษาความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนการสอนวิชาโครงงานคณิตศาสตร์ด้วยเทคนิคการสอนแบบ CCR กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้ ได้แก่ นักเรียนโรงเรียนอุตรดิตถ์ดรุณี ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 จำนวน 23 คน โดยการสุ่มแบบเจาะจงใช้ห้องเรียนเป็นหน่วยการสุ่มจากการเลือกเรียนรายวิชาเพิ่มเติม วิชาโครงงานคณิตศาสตร์ 1 โดยเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้วิชาโครงงานคณิตศาสตร์ จำนวน 6 แผน แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้วิชาโครงงานคณิตศาสตร์ แบบสอบถามวัดระดับความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการจัดการเรียนรู้วิชาโครงงานคณิตศาสตร์ด้วยเทคนิคการสอนแบบ CCR วิเคราะห์ข้อมูลโดยการใช้ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่ารูปแบบการเรียนการสอนรายวิชาโครงงานคณิตศาสตร์ด้วยเทคนิคการสอนแบบ CCR มี 3 ขั้นตอน ได้แก่ 1.ขั้นกระตุ้น 2.ขั้นหนุน 3.ขั้นหนี โดยบูรณาการแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา (contemplative education) ระบบครูพี่เลี้ยง (coaching) และการวิจัยเป็นฐาน (research-based Learning: RBL) ซึ่งค่าเฉลี่ยของคะแนนหลังเรียนเท่ากับ 24.40 ค่าเฉลี่ยของคะแนนก่อนเรียนเท่ากับ 12.19 เมื่อทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยพบว่าผลการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์โดยใช้การจัดการเรียนรู้วิชาโครงงานคณิตศาสตร์ด้วยเทคนิคการสอนแบบ CCR หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 นักเรียนมีความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้วิชาโครงงานคณิตศาสตร์ด้วยเทคนิคการสอนแบบ CCR อยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.78, S.D. = 1.05)
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
วารสารคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ เป็นสื่อกลางในการเผยแพร่ผลงานวิจัย งานวิชาการความคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในบทความเป็นเพียงความคิดเห็นส่วนบุคคลของผู้เขียนเท่านั้นคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ และกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องมีความคิดเห็นที่สอดคล้องกับความคิดเห็นที่ปรากฎในบทความแต่อย่างใด และไม่ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ และกองบรรณาธิการ
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). มาตรฐานการเรียนรู้และตัวชี้วัด กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์วิทยาศาสตร์ และภูมิศาสตร์ในกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม (ฉบับปรับปรุง พ.ศ2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กรมวิชาการ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และการวิเคราะห์สาระสําคัญ. กรุงเทพฯ: กรมวิชาการ.
กีรตาพันธุ์ ฝาชัยภูมิ. (2554). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง อาหารและโภชนาการการคิดวิเคราะห์และความคิดสร้างสรรค์ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่เรียนด้วยการจัดการเรียนรู้โดยใช้วิจัยเป็นฐานและการจัดการเรียนรู้แบบปกติ. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร). สกลนคร : มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
จินตนา รุกขชาติ. (2556). การศึกษาเจตคติของนักเรียนที่เรียนด้วยชุดกิจกรรมการเรียนรู้แบบจิตตปัญญา ศึกษา สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัย มหาสารคาม). มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
วิจักขณ์ พานิช. (2550). การเรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญ : การศึกษาดั่งเส้นทางแสวงหาทางจิตวิญญาณ. กรุงเทพฯ: สวนเงินมีมา.
สมเกียรติ ทานอกและคณะ. (2556). วิจัยเรื่องการพัฒนาครู โดยใช้กระบวนการ สร้างระบบพี่เลี้ยง Coaching and Mentoring. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยขอนแก่น). ขอนแก่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
Vincent, L. (2004). Coaching for meaning : The culture and practice of coaching and teambuilding. Great Britain: Pal grave Macmillan.