ข้อพิจารณาบางประการเกี่ยวกับการบอกเลิกสัญญาโดยผู้เช่าซื้อ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 573

บทคัดย่อ

            บทความนี้ มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาการบอกเลิกสัญญาเช่าซื้อโดยผู้เช่าซื้อตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 573 รวมถึงข้อพิจารณาเกี่ยวกับสิทธิในการบอกเลิกสัญญา และการใช้สิทธิวางทรัพย์ในกรณีที่ผู้ให้เช่าซื้อปฏิเสธไม่รับทรัพย์สินที่เช่าซื้อคืน

            ผลการศึกษาพบว่าการศึกษาการบอกเลิกสัญญาเช่าซื้อโดยผู้เช่าซื้อตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 573 เป็นสิทธิของผู้เช่าซื้อที่สามารถบอกเลิกในเวลาใดก็ได้ โดยต้องประกอบด้วยหลักเกณฑ์ กล่าวคือ ต้องมีการบอกเลิกสัญญาและส่งมอบทรัพย์สินที่เช่าซื้อคืนให้กับผู้ให้เช่าซื้อ ในกรณีที่ผู้เช่าซื้อมิได้ตกเป็นผู้ผิดนัด เมื่อมีการบอกเลิกสัญญา และผู้ให้เช่าซื้อปฏิเสธไม่ยอมรับทรัพย์สินที่เช่าซื้อคืน ทำให้ผู้เช่าซื้อไม่สามารถส่งมอบทรัพย์สินได้ อันนำไปสู้การผิดสัญญาและฟ้องร้องเรียกค่าเสียหาย

            ผู้ศึกษาเห็นควรเสนอแนะดังนี้ ประเด็นสิทธิในการบอกเลิกสัญญาแม้ผู้เช่าซื้อผิดนัดไม่ชำระค่าเช่าซื้อ ควรให้ผู้เช่าซื้อบอกเลิกสัญญาได้ และควรแก้ไขเพิ่มเติมประกาศคณะกรรมการว่าด้วยสัญญาที่กำหนดให้ธุรกิจเช่าซื้อรถยนต์และรถจักรยานยนต์เป็นธุรกิจที่ควบคุมสัญญา พ.ศ. 2565 เพื่อกำหนดให้ผู้เช่าซื้อสามารถบอกเลิกสัญญาได้ แม้จะผิดนัดไม่ชำระค่าเช่าซื้อก็ตาม ส่วนประเด็นบอกเลิกสัญญาในขณะที่ผู้เช่าซื้อไม่ได้ผิดนิดชำระหนี้ และผู้ให้เช่าซื้อปฏิเสธไม่ยอมรับทรัพย์สินคืน ควรใช้การวางทรัพย์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 331 ซึ่งเป็นกฎหมายใกล้เคียงอย่างยิ่ง มาปรับใช้กับกรณีดังล่าวต่อไป