Digital Fluency ความคล่องดิจิทัลสู่การเรียนรู้ตลอดชีวิต
Main Article Content
บทคัดย่อ
การพัฒนาประเทศไปสู่การเป็นดิจิทัลไทยแลนด์ (Digital Thailand) นั้นจะต้องมีการวางแผนในการขับเคลื่อนอย่างเป็นระบบและมีศักยภาพ การเตรียมความพร้อมให้กับบุคลากรในทุกระดับได้มีการพัฒนาทักษะที่เหมาะสมในการดำเนินชีวิตในยุคดิจิทัล โดยมุ่งเน้นให้ความสำคัญเบื้องต้นกับการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลเพื่อให้ผู้เรียนได้นำเครื่องมือ อุปกรณ์และเทคโนโลยีดิจิทัลมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดในการสื่อสาร การทำงานร่วมกัน ครอบคลุมในมิติการใช้ การเข้าใจ การสร้าง และการเข้าถึงเทคโนโลยีดิจิทัลได้อย่างมีประสิทธิภาพ และเพื่อให้เกิดความเข้าใจและใช้ทักษะด้านนี้ให้ดียิ่งขึ้นนั้นจะต้องอาศัยแนวความคิดเกี่ยวกับความคล่องดิจิทัลซึ่งถือได้ว่าเป็นทักษะหนึ่งที่มีความสำคัญต่อการให้เด็กและเยาวชนที่จะต้องเผชิญกับสถานการณ์โลกในยุคปัจจุบันซึ่งเต็มไปด้วยข้อมูลและข่าวสารต่างๆ จำนวนมากได้มีความพร้อมในการพัฒนาศักยภาพของตนเอง ทักษะด้านนี้มีองค์ประกอบที่สำคัญคือ ความรู้ ทัศนคติ และทักษะในการใช้งานเทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อที่จะแยกให้เห็นความแตกต่างในการใช้งาน รวมไปถึงระดับความคล่องที่เริ่มตั้งแต่ระดับต่อต้านการรู้ ก่อนเกิดการรู้ มีความรู้เท่าทัน และจนไปถึงมีความคล่อง ซึ่งทักษะเหล่านี้ได้มีความสัมพันธ์กับการเรียนรู้ตลอดชีวิตที่จะเป็นการพัฒนาการศึกษาไปสู่การเป็นสังคมแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิตในยุคดิจิทัลต่อไปในอนาคต
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
วารสารคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ เป็นสื่อกลางในการเผยแพร่ผลงานวิจัย งานวิชาการความคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในบทความเป็นเพียงความคิดเห็นส่วนบุคคลของผู้เขียนเท่านั้นคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ และกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องมีความคิดเห็นที่สอดคล้องกับความคิดเห็นที่ปรากฎในบทความแต่อย่างใด และไม่ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ และกองบรรณาธิการ
References
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2559). แผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม กรุงเทพฯ: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.
เดอะโนวเลจ. (2562). สังคมแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิตในยุคดิจิทัล. นิตยสารเดอะโนวเลจ, 3(12): 3-6.
วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง และอธิป จิตตฤกษ์. (2554). ทักษะแห่งอนาคตใหม่ : การศึกษาเพื่อศตวรรษที่21. กรุงเทพฯ: โอเพ่นเวิลด์ส.
ศุภกร จูฑะพล. (2557). ทัศนคติ พฤติกรรม และความคล่องดิจิทัลของกลุ่มดิจิทัลเนทีฟ. (ปริญญานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สำนักงาน ก.พ. (2563). Digital Literacy คืออะไร. สืบค้น 30 มิถุนายน 2564, จาก https://www.ocsc.go.th/DLProject/mean-dlp
Bartlett, J., & Miller, C. (2011). Truth, lies and the internet: A report into young people's digital fluency. London: Demos.
Briggs, C., & Makice, K. (2012). Digital fluency: Building success in the digital age. Bloomington: SocialLens.
Green, R. M. (2005). Predictors of digital fluency (Doctoral dissertation). Available May 22, 2020, from ProQuest Dissertations and Thesis database. (UMI 3177723)
Jennifer Sparrow. (2018). Digital Fluency: Big, Bold Problems. Retrieved May 20, 2020, from https://er.educause.edu/-/media/files/articles/2018/3/er182107.pdf
Niessen, S. (2013). What is digital fluency?. Retrieved. November 22, 2014, from http://www.shuananiessen.ca/what-is-digital-fluency
The National Research Council [NRC]. (1999). Being fluent information technology. Washington, DC: National Academy Press.