การจัดการเรียนรู้การเป็นผู้ตัดสินและการจัดการแข่งขันกีฬาวอลเลย์บอล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวทางการจัดการเรียนรู้การเป็นผู้ตัดสินกีฬาวอลเลย์บอล และแนวทางการจัดการเรียนรู้การจัดการแข่งขันกีฬาวอลเลย์บอล การจัดการเรียนรู้ในรายวิชาการบริหารและการจัดการแข่งขันวอลเลย์บอล ผู้สอนได้ประยุกต์ใช้การเรียนรู้แบบประสบการณ์ร่วมกับการนำทฤษฎีระบบมาใช้ในการจัดการแข่งขันกีฬาวอลเลย์บอล โดยควรคำนึงถึงความแตกต่างระหว่างบุคคล อันเกิดจากสภาวะแวดล้อม บุคลิกภาพ อารมณ์และสังคมของแต่ละบุคคล ผู้สอนจึงควรปรับเนื้อหาให้มีความยืดหยุ่น เหมาะสมกับประสบการณ์ของผู้เรียน เพื่อให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้และพัฒนาในระดับที่เหมาะสม ทั้งนี้ในปัจจุบันนิยมนำรูปแบบการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ ด้วยวิธีการผสมผสานประสบการณ์เดิมกับประสบการณ์ในรูปแบบใหม่ที่แตกต่างกันออกไป ส่งผลให้ผู้เรียนเกิดผลลัพธ์การเรียนรู้ตามมาตรฐานคุณวุฒิระดับปริญญาตรี สาขาพลศึกษา ได้แก่ คุณธรรมจริยธรรม ความรู้ ทักษะทางปัญญา ทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบทักษะการสื่อสารและการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ รวมทั้งทักษะทางวิชาชีพ และทำให้ผู้เรียนเกิดความพึงพอใจในการเรียน มีแรงจูงใจในการเรียนมากขึ้น และนำไปสู่ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่สูงขึ้น
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
วารสารคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ เป็นสื่อกลางในการเผยแพร่ผลงานวิจัย งานวิชาการความคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในบทความเป็นเพียงความคิดเห็นส่วนบุคคลของผู้เขียนเท่านั้นคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ และกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องมีความคิดเห็นที่สอดคล้องกับความคิดเห็นที่ปรากฎในบทความแต่อย่างใด และไม่ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ และกองบรรณาธิการ
References
การกีฬาแห่งประเทสไทย. (2550). ข้อบังคับการกีฬาแห่งประเทศไทย ว่าด้วยการแข่งขันกีฬาแห่งชาติ พ.ศ.2550 กรุงเทพฯ: งานแข่งขันและทะเบียนกีฬาในประเทศ กองแข่งขันกีฬาเป็นเลิศ ฝ่ายพัฒนากีฬาเป็นเลิศ การกีฬาแห่งประเทศไทย.
ฆนัท ธาตุทอง. (2559). หลักการจัดการเรียนรู้. นครปฐม: เพชรเกษมการพิมพ์.
ชลธิชา เย็นสบาย, วัฒนา สุทธิพันธุ์ และนำชัย เลวัลย์. (2552). คุณลักษณะที่เป็นจริงและที่พึงประสงค์ของครูพลศึกษา ในทัศนะของผู้บริหารและครูโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา จังหวัดชลบุรี ปีการศึกษา 2552. วารสารคณะพลศึกษา, 14(1): 138-149.
น้อม สังข์ทอง. (2542). การจัดการแข่งขันกีฬา. สงขลา: การผลิตเอกสารและตำรา มหาวิทยาลัยทักษิณ.
ทิศนา แขมมณี. (2548). ศาสตร์การสอน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปณิตา โพธิ์โพ้นเกตุแก้ว, ประกอบ ใจมั่น และจุติพร อัศวโสวรรณ. (2560). การพัฒนากลยุทธ์การผลิตและพัฒนาครูพลศึกษาเพื่อความเป็นเลิศสำหรับสถาบันการพลศึกษา วารสารวิชาการสถาบันการพลศึกษา, 9(3): 63-77.
วณิช นิรันตรานนท์ และศศิธร นิรันตรานนท์. (2553). ทิศทางการผลิตครูพลศึกษาในช่วง 15 ปี (พ.ศ.2551- 2565). วารสารวิชาการ สถาบันการพลศึกษา, 2(2): 79-89.
วรศักดิ์ เพียรชอบ. (2548). รวมบทความเกี่ยวกับปรัชญา หลักการ วิธีสอน และการวัดเพื่อประเมินผลทางพลศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศักดิ์ชาย พิทักษ์วงศ์. (2558). โครงการสร้างองค์การกีฬาและระบบการแข่งขันกีฬา. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา, 15(2): 22 -23.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2542). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพฯ: ดวงกมลสมัย.
สุพิตร สมาหิโต และคณะ. (2558). แนวทางในการปฏิรูปการกีฬาของประเทศไทย. วารสารสมาคมการจัดการกีฬาแห่งประเทศไทย, 5(2): 31-51.
สมคิด บางโม. (2558). องค์การและการจัดการ. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: บริษัทจูน พับลิชซิ่ง จำกัด.
อภิเชษฐ กาญจนดิฐ. (2560). การเป็นเจ้าภาพกีฬานานชาติของเกาหลีใต้ : นัยพินิจทางการเมือง เศรษฐกิจ และความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ (ค.ศ. 1970 - 2014). วารสารเอเชียตะวันออกศึกษา, 21(1): 21-38.
อิษฎี กุฏอินทร์. (2557). นิยามและความเป็นมาของการจัดการการกีฬา. วารสารสมาคมการจัดการกีฬาแห่งประเทศไทย, 3(3): 1-8.
Dewey, John. (1938). Experience and education. New York: Macmillan.
Kolb AY, Kolb DA. (2005). Learning styles and learning spaces: enhancing experiential learning in higher education. Academy of Management Learning & Education; 4(2): 193- 212.
Ricky W. Griffin. (2012). Management Fundamentals. Sixth Edition. China: China Translation & Printing Services Limited.