การวิเคราะห์เสรีภาพทางการเมืองของประชาชนเทศบาลนครขอนแก่นเขต 4
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) แนวคิดเสรีภาพในปรัชญาการเมือง 2) เสรีภาพทางการเมืองของประชาชนในเขตเทศบาลนครขอนแก่นเขต 4 และ 3) สังเคราะห์เสรีภาพทางการเมืองของประชาชนในเขตเทศบาลนครขอนแก่นเขต 4 เป็นการวิจัยเอกสาร โดยศึกษาข้อมูลจากปฐมภูมิ ทุติยภูมิ และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง สังเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนาตามหลักอุปนัยวิธี ผลการวิจัยพบว่า (1) เสรีภาพในปรัชญาการเมืองหมายถึงสิทธิขั้นพื้นฐานของบุคคลในการแสดงความคิดเห็น การเลือกตั้ง และการมีส่วนร่วมทางการเมือง โดยไม่ถูกรัฐหรืออำนาจอื่นเข้ามาควบคุม แนวคิดนี้ถือเป็นรากฐานของระบอบประชาธิปไตยและสิทธิมนุษยชนที่มุ่งเน้นความเท่าเทียม ความยุติธรรม และการมีส่วนร่วมของพลเมืองในสังคม (2) เสรีภาพทางการเมืองของประชาชนในเขตเทศบาลนครขอนแก่น เขต 4 สะท้อนให้เห็นถึงสิทธิในการเข้าร่วมการเลือกตั้ง แสดงความเห็นต่อประเด็นสาธารณะ และมีบทบาทในการกำหนดทิศทางนโยบายท้องถิ่น โดยไม่ถูกแทรกแซงจากอำนาจรัฐหรือกลุ่มมีอิทธิพล ซึ่งเป็นสัญญาณของความเข้มแข็งของประชาธิปไตยในระดับท่องถิ่น (3) อย่างไรก็ตาม แม้ประชาชนมีโอกาสในการเข้าถึงข้อมูลข่าวสารและสามารถแสดงความเห็นได้บ้าง แต่ยังมีข้อจำกัดด้านช่องทางการสื่อสาร การรับรู้ทางการเมือง และระดับความตื่นตัวของประชาชนที่ยังไม่ทั่วถึง ส่งผลให้บางกลุ่มไม่สามารถใช้สิทธิได้อย่างเต็มที่ ดังนั้น การส่งเสริมและคุ้มครองเสรีภาพทางการเมืองอย่างเป็นระบบจึงเป็นกลไกสำคัญในการพัฒนาประชาธิปไตยท้องถิ่นและสร้างความไว้วางใจระหว่างรัฐกับประชาชนอย่างยั่งยืน
Article Details
References
กัญญาณัฐ อบสิณ. (2564). การพัฒนาการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในการเลือกตั้งทั่วไปของจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง. (ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
กิตติวัฒน์ ศรีสุข. (2565). ความหมายและขอบเขตของสิทธิและเสรีภาพในระบบกฎหมายไทย. วารสารกฎหมายและรัฐศาสตร์, 12(2), 45-62.
จิตติ มงคลชัยอรัญ. (2562). แนวคิดเสรีภาพกับการเมืองในปรัชญาของรุสโซ. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 10(1), 1–20.
ชุมพล เพ็งศิริ. (2564). การส่งเสริมความเข้มแข็งการเมืองภาคประชาชนในจังหวัดนครราชสีมา. (ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
พระกันตภณ สิริธมฺโม (ศรีขอ). (2566). วัฒนธรรมการเมืองท้องถิ่นกับพฤติกรรมทางการเมืองของประชาชนในเทศบาลนครขอนแก่น. (รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
พระมหาประภาส ปริชาโน (แก้วเกตุพงษ์) และคณะ. (2561). รูปแบบการสร้างเสรีภาพของโทมัสฮอบส์กับพุทธปรัชญาเถรวาท. วารสารสถาบันวิจัยพิมลธรรม, 5(2), 163-170.
พระสิทธิกานต์ สุเมโธ (โพธิ์ศรีเรือง). (2566). การมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางการเมืองของเยาวชนในเทศบาลนครขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น. (รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
สมชาย จันทร์เจริญ. (2566). ความแตกต่างระหว่างสิทธิและเสรีภาพในกฎหมายไทย. วารสารนิติศาสตร์, 14(1), 101-115.
สมหมาย สุขเกษม. (2560). ปรัชญาการเมืองเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง. (2561). แนวทางการส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในระดับท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักงาน กกต.
สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ. (2564). สิทธิและเสรีภาพตามรัฐธรรมนูญ. กรุงเทพฯ: สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ.
สุมาลี บุญเรือง และพระอโณทัย กตปุญฺโญ (อุ่นเรือน). (2563). รัฐศาสตร์แนวพุทธ : วิเคราะห์เสรีภาพทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตย. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 16(2), 30-41.
สุรศักดิ์ ลิขสิทธิ์วัฒนกุล. (2564). การจำกัดเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นตามรัฐธรรมนูญไทย. วารสารนิติศาสตร์, 50(2), 112–130.
โสรัจจ์ หงศ์ลดารมณ์. (2561). ปรัชญาทั่วไป. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.