ความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางดิจิทัลกับความสุขในการทำงานของครูในยุคดิจิทัล ของครูโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร เขตสายไหม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) ระดับความฉลาดทางดิจิทัลของครูในยุคดิจิทัล (2) ระดับความสุขในการทำงานของครูในยุคดิจิทัล และ (3) ความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางดิจิทัลกับความสุขในการทำงานของครูในยุคดิจิทัล ของครูโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร เขตสายไหม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นครู โรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร เขตสายไหม จำนวน 244 คน ได้มาจากการกำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างตามตารางของเครจซี่และมอร์แกน จากนั้นทำการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับความฉลาดทางดิจิทัล และความสุขในการทำงาน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า 1) ความฉลาดทางดิจิทัลของครู โรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร เขตสายไหม โดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า อยู่ในระดับปานกลางถึงมาก 2) ความสุขในการทำงานของครู โรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร เขตสายไหม โดยรวมและรายด้าน อยู่ในระดับมาก 3) ความฉลาดทางดิจิทัลมีความสัมพันธ์ทางบวกกับความสุขในการทำงานของครู โรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร เขตสายไหม อยู่ในระดับปานกลาง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กนกกาญจณ์ น้อยพ่วง. (2565). ครูพันธุ์ใหม่ในสถานการณ์โควิด - 19. ใน รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติสถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ ครั้งที่ 6 (น. 47-207). เชียงใหม่: วิทยาลัยนาฏศิลปเชียงใหม่ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์.
จันทปภา ภคยะ และทวีศิลป์ กุลนภาดล. (2567). แบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาและบรรยากาศองค์การในสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความสุขในการทำงานของครู. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 4(4), 287–302.
ณัฐชนนท์ คงอยู่. (2566). การใช้อำนาจของผู้บริหารกับความสุขในการทำงานของครูในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุพรรณบุรี เขต 2. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 28(1), 25–37.
ทิศนา แสงระวี และเรชา ชูสุวรรณ. (2565). ครูไทยกับการจัดการเรียนรู้ในยุค Digital Disruption. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 9(4), 13-26.
นัฐพัชร สมงาม, พนิดา นิลอรุณ และชลภัสสรณ์ สิทธิวรงค์ชัย. (2568). การพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลและประสิทธิภาพการทำงาน. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์, 7(3), 503-518.
นันทิยา น้อยจันทร์. (2565). ครูของครู แนะ “ครูยุคดิจิทัล” ต้องเป็นอย่างไร. สืบค้นจาก https://www.komchadluek.net/news/501304.
บรรพต คงตรง, สุชาดา นันทะไชย และพร้อมพิไล บัวสุวรรณ. (2567). ความฉลาดทางดิจิทัลของครูโรงเรียนสามเสนวิทยาลัย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 1. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 13(5), 31–41.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
มูลนิธิส่งเสริมสื่อเด็กและเยาวชน (สสย.). (2563). ความฉลาดทางดิจิทัล. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: บริษัท วอล์ค ออน คลาวด์ จำกัด.
วรวุฒิ เนื้อทอง และต้องลักษณ์ บุญธรรม. (2568). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารกับการเป็นโรงเรียนนวัตกรรม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปทุมธานี. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์, 7(3), 251-260.
อันธิกา บุญเลิศ. (2564). บทความทางวิชาการ “พลังครูไทยวิถีใหม่ ฉลาดรู้เท่าทันดิจิตอล”. สืบค้นจาก https://www.kroobannok.com/board_view.php?b_id=176642&bcat_id=16.
Acton, R., & Glasgow, P. (2015). Teacher wellbeing in neoliberal contexts: A review of the literature. Australian Journal of Teacher Education (Online), 40(8), 99-114.
Assaf, J., & Antoun, S. (2024). Impact of Job Satisfaction on Teacher Well-Being and Education Quality. Pedagogical Research, 9(3), em0204.
Brackett, M. A., Palomera, R., Mojsa‐Kaja, J., Reyes, M. R., & Salovey, P. (2010). Emotion‐regulation ability, burnout, and job satisfaction among British secondary‐school teachers. Psychology in the Schools, 47(4), 406-417.
Daniel, S. J. (2020). Education and the COVID-19 pandemic. Prospects, 49(1), 91-96.
Hinkle, D. E., Wiersma, W., & Jurs, S. G. (2003). Applied statistics for the behavioral sciences. (5th ed.). Boston: Houghton Mifflin.
Jennings, P. A., & Greenberg, M. T. (2009). The prosocial classroom: Teacher social and emotional competence in relation to student and classroom outcomes. Review of educational research, 79(1), 491-525.
Klusmann, U., Richter, D., & Lüdtke, O. (2016). Teachers’ emotional exhaustion is negatively related to students’ achievement: evidence from a large-scale assessment study. Journal of educational psychology, 108(8), 1193.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Qiu, Y. (2024). A Study of Relationship Between Teachers’ Emotional Intelligence and Work Stress: A Case Study in Shandong Industrial Technician College. Supply Chain and Sustainability Research, 3(2), 1–16.
Ryan, R. M., & Deci, E. L. (2000). Self-determination theory and the facilitation of intrinsic motivation, social development, and well-being. American Psychologist, 55(1), 68–78.
Seligman, M. E. (2011). Flourish: A visionary new understanding of happiness and well-being. New York: Simon and Schuster.
Trixa, J., & Kaspar, K. (2024). Information literacy in the digital age: information sources, evaluation strategies, and perceived teaching competences of pre-service teachers. Frontiers in Psychology, 15, 1336436.
Valente, S., Veiga-Branco, A., Rebelo, H. Lourenço, A. A., Cristóvão, A. M. (2020). The Relationship between Emotional Intelligence Ability and Teacher Efficacy. Universal Journal of Educational Research, 8(3), 916-923.
Vroom, V. H. (1964). Work and motivation. New York: Wiley & Sons.
