ความผูกพันต่อองค์การของข้าราชการ กรมส่งเสริมสหกรณ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความผูกพันต่อองค์การของข้าราชการกรมส่งเสริมสหกรณ์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาคือข้าราชการกรมส่งเสริมสหกรณ์ จำนวน 286 คน โดยใช้แบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูล ใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูปสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าสถิติ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ค่านัยสำคัญทางสถิติ ที่ใช้ในการวิเคราะห์ครั้งนี้กำหนดไว้ที่ระดับ 0.05
ผลการศึกษาค้นคว้าพบว่า ข้าราชการกรมส่งเสริมสหกรณ์ มีระดับความผูกพันต่อองค์การ
ในระดับสูง จากการทดสอบสมมติฐานพบว่า ระดับการศึกษา อายุราชการ และภูมิลำเนาเกิด อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนตัวแปรทางด้าน เพศ อายุ สถานภาพสมรส และเงินเดือน ไม่มีผลต่อความผูกพันต่อองค์การของข้าราชการ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
สมจิตร จันทร์เพ็ญ. (2557). ความผูกพันต่อองค์การของเจ้าหน้าที่สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์การมหาชน) (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สนธยา วงศาพันธ์. (2557). ความผูกพันต่อองค์การของข้าราชการตำรวจ กรณีศึกษากองกำกับการต่อต้านการก่อการร้าย กองบังคับ การสายตรวจและปฏิบัติการพิเศษ (สารนิพนธ์รัฐประศาสน ศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเกริก.
พิญาภรณ์ เต็งพานิชกุล. (2558). ความผูกพันต่อองค์กรของบุคลากรฝ่ายพัฒนาชุมชนและสวัสดิการสังคมสำนักงานเขตบางแค (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสยาม.
พิชิต ปราณีพร้อมพงศ์. (2559). ความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานฝ่ายทรัพยากรบุคคล บริษัท ห้างเซ็นทรัล ดีพาทเมนต์สโตร์ จำกัด (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สิริธร แสงวันลอย. (2559). ความผูกพันต่อองค์การของพนักงานบริษัท บางกอก มิสซูบิชิ ยูเอฟเจ ลิส จำกัด (การศึกษาค้นคว้าอิสระศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ณัชชา ชะรัดรัมย์. (2559). ความผูกพันต่อองค์การของข้าราชการกรมการปกครองจังหวัดบุรีรัมย์
(การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
เสาดะ แขวงดำ. (2559). ความผูกพันต่อองค์การของบุคลากรกรมเจรจาการค้าระหว่างประเทศ
(การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ศรัญญา สันธิ. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อความผูกพันต่อองค์การของข้าราชการกรมป่าไม้ สังกัดส่วนกลาง(วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สมเกียรติ อินยม. (2560). ความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานฝ่ายผลิตบริษัทแห่งหนึ่งในนิคมอุตสาหกรรม อีสเทิร์น ซีบอร์ด จังหวัดระยอง (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา.
กรมส่งเสริมสหกรณ์. (2560). แผนยุทธ์ศาสตร์การพัฒนาบุคลากรกรมส่งเสริมสหกรณ์ บุคลากรสหกรณ์และกลุ่มเกษตรกร พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักพัฒนาและถ่ายทอดเทคโนโลยีการสหกรณ์ กรมส่งเสริมสหกรณ์.
ชลิตพันธ์ บุญมีสุวรรณ, ศักชัย อรุณรัศมีเรือง, รุ่งฤดีรัตนวิไล และสถาพร ปิ่นเจริญ. (2560). การบริหารการเปลี่ยนแปลงกับการพัฒนาองค์การในยุคประเทศไทย 4.0. วารสารธุรกิจปริทัศน์, 9(2),155-172.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2563). แนวทางการพัฒนาบุคลากราครัฐ พ.ศ. 2563 – 2565. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 5 กันยายน 2565, จาก https://www.ocsc.go.th/civilservice
ถาวร อ่อนลออ. (2561). ความผูกพันต่อองค์กรและคุณภาพชีวิตในการทำงานของบุคลากรมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 2(2), 101-116.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์และคณะ. (2552). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.