การสร้างความร่วมมือระหว่าง บ้าน วัด โรงเรียน และราชการ เพื่อพัฒนาเด็กและเยาวชนให้เกิดความรักและความสามัคคี: กรณีศึกษาวัดชลประทานรังสฤษดิ์ ตำบลบางตลาด อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษา 1) ประสิทธิผลการสร้างความร่วมมือระหว่าง บ้าน วัด โรงเรียน และราชการ เพื่อพัฒนาเด็กและเยาวชนให้เกิดความรักและความสามัคคี 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการสร้างความร่วมมือระหว่าง บ้าน วัด โรงเรียน และราชการ เพื่อพัฒนาเด็กและเยาวชนให้เกิดความรักและความสามัคคี และ 3) แนวทางการสร้างความร่วมมือระหว่าง บ้าน วัด โรงเรียน และราชการ เพื่อพัฒนาเด็กและเยาวชนให้เกิดความรักและความสามัคคีที่มีประสิทธิภาพ เป็นการวิจัยแบบผสมระหว่างเชิงคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้คือแบบสัมภาษณ์ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 12 คน การวิเคราะห์ข้อมูลโดยสรุปและการวิเคราะห์ด้วยการตีความประเด็นการศึกษา และการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างคือ ชุมชนวัดชลประทานรังสฤษดิ์ ชุมชนโรงเรียนวัดชลประทานสงเคราะห์ ชุมชนโรงเรียนวัดชลประทานวิทยา และเทศบาลนครปากเกร็ด จำนวน 288 คน เครื่องมือที่ใช้คือแบบสอบถามที่มีค่าสัมประสิทธิ์อัลฟ่าเท่ากับ 0.85 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
t-test, F- test และ Pearson Correlation

 ผลการวิจัยพบว่า 1) ประสิทธิผลการสร้างความร่วมมือ ระหว่างบ้าน วัด โรงเรียน และราชการ เพื่อพัฒนาเด็กและเยาวชนให้เกิดความรักและความสามัคคี อยู่ในระดับมากทั้ง 4 ด้าน คือ ด้านความร่วมมือในการวางแผน ด้านความร่วมมือในการดำเนินงาน ด้านความร่วมมือในผลประโยชน์ และด้านความร่วมมือในการติดตามประเมินผล เป็นแนวทางการปรับปรุงพัฒนาในการดำเนินกิจกรรมสร้างความสามัคคีประสบความสำเร็จตามเป้าหมาย 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการสร้างความร่วมมือระหว่าง บ้าน วัด โรงเรียน และราชการ เพื่อพัฒนาเด็กและเยาวชนให้เกิดความรักและความสามัคคี อยู่ในระดับมากทั้ง 4 ด้าน คือ ด้านการมีส่วนร่วม ด้านการมีส่วนได้ส่วนเสีย ด้านความพึงพอใจ และด้านแรงจูงใจ เป็นการสร้างความผูกพันที่ปราศจากความขัดแย้งต่อกัน ซึ่งเป็นกระบวนการการสร้างความร่วมมือให้เกิดการพัฒนาอย่างมีคุณภาพ และ 3) แนวทางการสร้างความร่วมมือระหว่าง บ้าน วัด โรงเรียน และราชการ เพื่อพัฒนาเด็กและเยาวชนให้เกิดความรักและความสามัคคี ควรมี  การสร้างความร่วมมือเพื่อให้เกิดการพัฒนาอย่างมีคุณภาพต้องอาศัยปัจจัยสำคัญที่เกี่ยวข้องหลายประการที่จะสามารถโน้มน้าว ชักจูงและเสริมสร้างให้เกิดความสำเร็จในความร่วมมือ โดยการคำนึงถึงผู้มีส่วนได้ส่วนเสียจากผลการดำเนิน พร้อมทั้งการสร้างความพึงพอใจให้เกิดขึ้นกับผู้ปฏิบัติงานที่จะเป็นแรงจูงใจให้การปฏิบัติงานมีคุณภาพและประสบผลสำเร็จได้อย่างมีประสิทธิภาพ