ปัญหาการใช้สิทธิยับยั้งโดยประเทศสมาชิกถาวรขององค์การสหประชาชาติ

บทคัดย่อ

     การระงับข้อพิพาทเป็นวิธีการระงับข้อพิพาทที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้ทำการเจรจาตกลงกับคู่พิพาท เพื่อตัดสินใจเมื่อเกิดปัญหาและในการยุติข้อพิพาทนี้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคู่พิพาท การอยู่ร่วมกันของสังคมระหว่างประเทศ เมื่อสมาชิกในรัฐใดรัฐหนึ่งได้ทำการละเมิดข้อตกลงหรือข้อผูกพันที่ได้ทำไว้ ทำให้เกิดความขัดแย้ง หากรัฐไม่สามารถระงับข้อพิพาทที่เกิดขึ้นระหว่างกันเองได้ องค์กรระหว่างประเทศจึงมีหน้าที่อำนวยความสะดวกในการเจรจาไกล่เกลี่ยข้อพิพาทให้ทั้งสองฝ่ายยินยอมและตกลงกันได้ แต่หากสมาชิกระหว่างประเทศนั้นมีอิทธิพลในการตัดสินใจเหนือประเทศชาติอื่น ๆ ทำให้เกิดความไม่เท่าเทียมจนนำไปสู่การละเมิดสันติภาพของประเทศอื่น

          จากการศึกษาทำให้พบว่าสิทธิยับยั้ง (Veto) ซึ่งเป็นสิทธิพิเศษชาติสมาชิกถาวรของคณะมนตรีความมั่นคงแห่งองค์การสหประชาชาตินั้น จะพบว่าการใช้สิทธิของประเทศเหล่านั้น มุ่งใช้สิทธินี้เพื่อประโยชน์ของประเทศของตนหรือประเทศพันธมิตรของตน มากกว่าจะมุ่งใช้เพื่อธำรงรักษาสันติภาพและความมั่งคงระหว่างประเทศร่วมกันด้วยเหตุนี้จึงควรที่จะต้องมีการแก้ไขกฎบัตรสหประชาชาติ เกี่ยวกับการใช้สิทธิยับยั้งโดยเห็นควรให้มีการแก้ไข กฎบัตรสหประชาชาติมาตรา 27 เพื่อยกเลิกการมีสิทธิยับยั้งเพื่อป้องกันมิให้ชาติสมาชิกถาวรแห่งคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาตินั้น ใช้สิทธิพิเศษนี้ไปในทางอื่นอันมิใช่เพื่อมุ่งรักษาสันติภาพและเสถียรภาพแห่งความมั่นคงระหว่างประเทศร่วมกัน และในกรณีที่ไม่สามารถที่จะแก้ไขกฎบัตรสหประชาชาติ มาตรา 27 เพื่อที่จะยกเลิกการมีสิทธิยับยั้งดังกล่าวนั้นมีการกำหนดกฎเกณฑ์เพิ่มเติมเกี่ยวกับการใช้สิทธิยับยั้งโดยกำหนดให้ในการที่จะทำให้สิทธิยับยั้งของประเทศสมาชิกถาวรที่ใช้สิทธินี้มีผลบังคับโดยสมบูรณ์ จะต้องได้รับการลงมติลงคะแนนเสียงเห็นชอบ