กลวิธีการใช้ภาษาในบทกวีนิพนธ์ “เรไร ไลลา” ของ ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลวิธีการใช้ภาษาด้านการใช้คำ และการใช้ภาพพจน์ในวรรณกรรมร้อยกรอง “เรไร ไลลา” ของ ศักดิ์สิริ มีสมสืบ ผู้วิจัยใช้วิธีการวิจัยเอกสาร และนำเสนอข้อมูลแบบพรรณนาพิเคราะห์ ผลการวิจัยพบว่า ด้านการใช้คำที่ปรากฏใน “เรไร ไลลา” ของ ศักดิ์สิริ มีสมสืบ โดยใช้เกณฑ์ของชำนาญ รอดเหตุภัย พบการใช้คำ 12 ประเภท พบมากที่สุดคือ คำภาษาต่างประเทศ รองลงมาคือ คำมีศักดิ์ คำภาษาตลาด คำเลียนเสียงธรรมชาติ คำนามธรรม คำที่มีความหมายโดยนัย คำรูปธรรม คำภาษาถิ่น คำแสดงอารมณ์คำหยาบ ศัพท์บัญญัติ และคำเลียนเสียงพูด ตามลำดับ ด้านการใช้ภาพพจน์ที่ปรากฏใน
“เรไร ไลลา” ของ ศักดิ์สิริ มีสมสืบ โดยใช้เกณฑ์ของประพนธ์ เรือนณรงค์ พบการใช้ภาพพจน์ 7 ประเภท ดังนี้ พบมากที่สุดคือ สัทพจน์หรือการเลียนเสียงธรรมชาติ รองลงมาคือ อติพจน์ หรืออธิพจน์ อุปมา บุคคลวัตหรือบุคลาธิษฐาน ปริทรรศน์หรือปฏิภาคพจน์ ปฏิปุจฉาหรือคำถาม
เชิงวรรณศิลป์ และสัญลักษณ์ ตามลำดับ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
การอนุญาตลิขสิทธิ์
การอนุญาตให้ใช้ข้อความ เนื้อหา รูปภาพ หรือสิ่งอื่นใดของสิ่งพิมพ์ ผู้ใช้รายใดมีความต้องการที่จะอ่าน ดาวน์โหลด คัดลอก แจกจ่าย พิมพ์ ค้นหา หรือเชื่อมโยงไปยังข้อความทั้งหมดของบทความ รวบรวมข้อมูลสำหรับการจัดทำดัชนี ส่งต่อเป็นข้อมูลไปยังซอฟต์แวร์ หรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายอื่นใดเป็นสิ่งที่สามารถกระทำได้ แต่ห้ามนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์หรือมีเจตนาเอื้อประโยชน์ทางธุรกิจ บทความทุกฉบับที่ถูกเผยแพร่ในวารสารวิจัยและนวัตกรรมเพื่อความยั่งยืนจะเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แบบแสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า (Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License: https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/)
References
กาญจนา ปราบปัญจะ. (2553). การศึกษาการใช้ภาษา และกลวิธีในการเขียน ของ ว.วชิรเมธี [วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชมัยภร บางคมบาง และคณะ (บรรณาธิการ). (2562). อ่านสร้างสุข 26: 1,009 เล่ม วรรณกรรมเกื้อกูลโลก เกื้อกูลมนุษย์ เล่มที่ 1. สำนักงานกองทุนสนับสนุน การสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
ชาตบุษย์ นฤดม. (2550). โวหารภาพพจน์ในวรรณกรรมซีไรต์ที่สื่อสะท้อนสภาพการเมืองไทย [วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ชำนาญ รอดเหตุภัย. (2550). การวิจัยทางการศึกษา. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไชยวัฒน์ ไชยสุข. (2558). กลวิธีการใช้ภาษาและภาพสะท้อนในวรรณกรรมบันเทิงคดีของมงกุฎ อรดี [วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ประพนธ์ เรืองณรงค์. (2545). ภูมิปัญญาทางภาษา. ไทยวัฒนาพานิช.
ปรีดาพร คุ้มสระพรม. (2555). การใช้ภาษาวรรณศิลป์และเนื้อหาในบทกวีนิพนธ์ แนวเพื่อชีวิตของ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ [วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 (พิมพ์ครั้งที่ 2). นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์
ศักดิ์สิริ มีสมสืบ. (2556). เรไร ไลลา (พิมพ์ครั้งที่ 2). ปะ-กัน-นะ.
สำนักพิมพ์สมมติ. (2563). ศักดิ์สิริ มีสมสืบ (Saksiri Meesomsueb). สำนักพิมพ์สมมติ. https://www.sm-thaipublishing.com
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2557). คู่มือการจัดกิจกรรมหนังสืออ่านนอกเวลา. สกสค. ลาดพร้าว.
อิงอร สุพันธุ์วณิช. (2558). วรรณกรรมวิจารณ์. โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.