ปัจจัยทางการบริหารด้านทรัพยากรการเรียนการสอนกับประสิทธิผลของบุคลากรทางการศึกษาศูนยก์ารศึกษาพิเศษภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
คำสำคัญ:
ปัจจัยทางการบริหาร, ทรัพยากรการเรียนการสอน, ประสิทธิผลบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1)ศึกษาระดับปัจจัยทางการบริหารด้านทรัพยากรการเรียนการสอน 2) ศึกษาระดับประสิทธิผล และ 3)ศึกษาความสัมพันธ์ของปัจจัยทางการบริหารด้านทรัพยากรการเรียนการสอนกับประสิทธิผลของบุคลากรทางการศึกษาศูนยก์ารศึกษาพิเศษภาคตะวันออกเฉียงเหนือ กลุ่มตัวอย่าง ที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ บุคลากรทางการศึกษา จำนวน 385 คน เครื่องมือที่ใช้คือแบบสอบถามการสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ แจกแจงความถี่ การหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน
ผลการศึกษาพบว่า 1) ปัจจัยทางการบริหารด้านทรัพยากรการเรียนการสอน โดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อจำแนกเป็นรายด้านพบว่าอันดับที่ 1 คือด้านทรัพยากรเพื่อการเรียนการสอน รองลงมาคือ ด้านหลักสูตรการเรียนการสอน และอันดับสุดท้ายคือ ด้านเทคโนโลยี ตามลำดับ 2) ประสิทธิผลโดยรวม อยู่ในระดับมาก เมื่อจำแนกเป็นรายด้านอยู่ในระดับมากทุกด้านพบว่า ด้านที่อยู่ในระดับมาก อันดับที่ 1 คือด้านความสามารถในการพัฒนานักเรียนให้มีทัศนคติทางบวก รองลงมา คือด้านความสามารถในการผลิตนักเรียนให้มีผลสมัฤทธิ์ทางการเรียนสูง ด้านความสามารถในการปรับเปลี่ยนและพัฒนาโรงเรียน และอันดับสุดท้าย คือ ด้านความสามารถในการกัปัญหาภายในโรงเรียน ตามลำดับ 3) ผลการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยทางการบริหารด้านทรัพยากรการเรียนการสอนกับประสิทธิผลของบุคลากรทางการศึกษาศูนยก์ารศึกษาพิเศษภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ด้วยวิธีถดถอยพหุคูณ มีค่าเท่ากับ 0.900 และสามารถอธิบายความผันแปรของปัจจัยทางการบริหารด้านทรัพยากรการเรียนการสอนกับประสิทธิผลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 ได้ร้อยละ 91.10 (R2=0.911)และผลการทดสอบสมมติฐานปัจจัยทางการบริหารด้านทรัพยากรการเรียนการสอนกับประสิทธิผล และพบว่า มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01
เอกสารอ้างอิง
ชริกา ไชยเดช.(2563).สมรรถนะของผู้บริหารกับประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของครูในสถานศึกษา เครือข่ายส่งเสริมประสิทธิภาพการจัดการศึกษา ศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 6 สังกัดสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษการ.ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา วิทยาลัยเทคโนโลยีสยาม
ทวีศักดิ์ สมนอก. (2562). การพัฒนารูปแบบการบริหารสถานศึกษาที่มีประสิทธิผลโดยใช้โรงเรียนเป็นฐานของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 25. ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ทับทิม แสงอินทร์. (2559). การบริหารแบบมีส่วนร่วมของโรงเรียนสรวงสุทธาวิทยา จังหวัดสุพรรณบุรี.การค้นคว้าอิสระศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
น้ำฝน โงชาฤทธิ์.(2563).ทัศนะของผู้ปกครองนักเรียนที่มีต่อการจัดการศึกษา ศูนย์การศึกษาพิเศษประจำจังหวัดมุกดาหาร การศึกษาพิเศษ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.หลักสูตรศึกษาศาตรมหาบัณฑิต,สาขาวิชาการบริหารการศึกษา,วิทยาลัยทองสุข
ในตะวัน กำหอม.(2559).การวิจัยทางการศึกษา. เล่ม 2.วิทยาลัยทองสุข.กรุงเทพฯ
รัตติกาล ช่วยเชิด.(2565).การบริหารแบบมีส่วนร่วมกับประสิทธิผลในการบริหารสถานศึกษาของบุคลากรทางการศึกษาศูนย์การศึกษาพิเศษประจำจังหวัดระนอง,หลักสูตรศึกษาศาตรมหาบัณฑิต,สาขาวิชาการบริหารการศึกษา,วิทยาลัยทองสุข
รุ่งนภา โพธิ.(2565).การมีส่วนร่วมในการบริหารงานวิชาการชองบุคลากรทางการศึกษาศูนย์การศึกษาพิเศษประจำจังหวัดระนอง.หลักสูตรศึกษาศาตรมหาบัณฑิต,สาขาวิชาการบริหารการศึกษา,วิทยาลัยทองสุข
ฤทัยรัตน์ ปัญญาสิมและดวงใจ ชนะสิทธิ์.(2560).การบริหารรวมที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 9.วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 9(1),229-313.
สํานักบริหารงานการศึกษาพิเศษ.(2556).แนวทางการพัฒนาสถานศึกษาตนแบบ การเรียนรวม. กรุงเทพฯ: สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. สํานักบริหารงานการศึกษาพิเศษ.
สำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ. (2558). “หลักสูตรสำหรับเด็กที่มีความต้องการจำเป็นพิเศษระยะแรกเริ่มของศูนย์การศึกษาพิเศษฉบับปรับปรุง.” [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก : http://www.lampangsec.go.th/images/pdf/Course/manualEI.pdf?fbclid=IwAR1jxKQTqK6K9KxQtMcxhnSki43NvjJncjBph1e3Cos_cD6xelTFHlVX0RI สืบค้น 19 มีนาคม 2566
สำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.(2565). หลักการพื้นฐานการศึกษาพิเศษ. กรุงเทพฯ : สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สิทธิชัย อุตทาสา และพิมลพรรณ เพชรสมบัติ. (2563). การมีส่วนร่วมของครูในการบริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 4. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 5(3), 30-42.
Cameron, K.S., and Whetten, D.A. (1996). Organizational Effectiveness and Quality: The Second Beneration. Higher Education Handbook of Theory and Research, 11, 265-306.
De Cenzo, D.A. and Robbins, S.P. (1996) Human Resource Management. John Wiley and Sons, New York.
Grisay a. & mahlek l. (1991). The quality of education in developing countries. Areview of some research studies and policy documents.unesco: iiep.
Sallis, E., & Jones, G. (2002). Knowledge Management in Education: Enhancing Learning & Education. London: Kogan Page.
