THE DEVELOPMENT OF TEACHER COMPETENCY ON LEARNING MANAGEMENT IN 21ST CENTURY OF ANUBANSRIVILAI SCHOOL

Main Article Content

Naruvoot Chumnanwong

Abstract

      The objectives of this research were to present a school management model to enhance teachers' competencies in delivering 21st-century learning at Anubansriwilai School. The research was conducted in four phases: Phase 1 involved studying data for developing the school management model to enhance teachers' competencies in delivering 21st-century learning. The target group consisted of 58 teachers from Anubansriwilai School. Phase 2 created the school management model, targeting 11 experts. Phase 3 applied the school management model, targeting 48 primary school teachers from Anubansriwilai School. Phase 4 evaluated the model, targeting educational administrators, school administrators, educational supervisors, and primary school teachers, all selected through purposive sampling. The research tools included questionnaires, semi-structured interviews, tests, and evaluation forms. The statistical analysis used included mean and standard deviation, while qualitative data were analyzed using content analysis.


      The research findings revealed that: 1. The current situation and the need to develop teacher competence for learning management in the 21st century are at a high level (M= 4.09, SD=0.52; M= 4.48, SD=0.58). 2. The school administration model for developing teacher competence for learning management in the 21st century at Anubansriwilai School has 5 components: 1) Model principles 2) Model objectives 3) Model implementation methods. The steps include: Joint analysis of school context and background information (Context Analysis), building mutual awareness (Awareness and Attempt), developing teacher competence in learning management (Reskills and Upskills), supervision, monitoring and systematic evaluation (Evaluation) and the exchange of knowledge and further development (Development) 4) Evaluation of the model and 5) Conditions for success 3. The results of using the model found that; 1) Teachers had a very high level of relative development scores in knowledge of learning management and the results of the evaluation of satisfaction with the overall model were at the highest level (M= 4.75, SD=0.44). The results of the evaluation of the appropriateness, feasibility and usefulness of the model found that the results of the evaluation in all three aspects were at the highest level (M= 4.58, SD=0.53; M= 4.54, SD=0.54; M= 4.65, SD=0.46).

Article Details

How to Cite
Chumnanwong, N. (2024). THE DEVELOPMENT OF TEACHER COMPETENCY ON LEARNING MANAGEMENT IN 21ST CENTURY OF ANUBANSRIVILAI SCHOOL. Journal of Research and Innovation for Sustainability (JRIS), 1(7), 28–47. retrieved from https://so17.tci-thaijo.org/index.php/JRIS/article/view/692
Section
Research article

References

Marsick, V. J., & Watkins, K. E. (1993). Sculpting the learning organization: Lessons in the art and science of systemic change. Jossey-Bass.

เกียรติศักดิ์ สุทธิ, ฉลาด จันทรสมบัติ, และพา อักษรเสือ. (2563). รูปแบบการพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้แบบพึ่งตนเองของนักเรียนตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง โรงเรียนวัดกู่สามัคคี สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมาเขต 6. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(6), 261–274.

คะเณยะ อ่อนนาง. (2561). บทบาทครูในศตวรรษที่ 21 กับการเรียนการสอนแบบ Active Learning. ใน ศาสตร์พระราชาสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน: รวมบทความวิจัยบทความวิชาการ พ.ศ. 2561 (น. 131–139). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

เชาวรินทร์ แก้วพรม, จำเนียร พลหาญ, และชยากานต์ เรืองสุวรรณ. (2564). รูปแบบการพัฒนาครูด้านการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 3. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 21(4), 195–212.

ดารกา บุญกาญจน์. (2563). ความต้องการพัฒนาสมรรถนะของครูในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนในสหวิทยาเขต 3 พระใหญ่เขื่องใน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 29. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย มหาวิทยาลัยราชธานี, 4(3), 345–357.

ธงชัย คำปวง. (2561). การพัฒนาครูแบบองค์รวมโดยการเทียบเคียงสมรรถนะ [วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ธิดากาญจน์ หินเดช, สังวาร วังแจ่ม, ทัศนีย์ บุญมาภิ, และสุรศักดิ์ สุทธสิริ. (2567). การพัฒนาสมรรถนะครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนในสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอำเภอหางดง จังหวัดเชียงใหม่. วารสาร มจร. อุบลปริทรรศน์, 9(1), 825–836.

ปวีณ์รัตน์ อนุภาพ. (2565). รูปแบบการบริหารเพื่อพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐาน โรงเรียนบ้านป่าแหย่งสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงราย เขต 1. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(12), 1076–1090.

มารุต พัฒผล. (2557). การจัดการเรียนรู้ที่เสริมสร้างการรู้คิดและความสุขในการเรียนรู้ (พิมพ์ครั้งที่ 2). จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.

ยนต์ ชุ่มจิต. (2553). วิชาชีพครู. โอเดียนสโตร์.

โรงเรียนอนุบาลศรีวิไล. (2566). รายงานการประเมินตนเองของสถานศึกษา (SAR) ประจำปีการศึกษา 2565. โรงเรียนอนุบาลศรีวิไล.

วนิดา ภูชำนิ, วัฒนา สุวรรณไตรย์, และไชยา ภาวะบุตร. (2564). การพัฒนาสมรรถนะของครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21: กรณีโรงเรียนบ้านนาตาลคำข่า. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 11(3), 155–169.

วัชรา เล่าเรียนดี, ปรณัฐ กิจรุ่งเรือง, และอรพิณ ศิริสัมพันธ์. (2560). กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เชิงรุก เพื่อพัฒนาการคิดและยกระดับคุณภาพการศึกษาสำหรับศตวรรษที่ 21 (พิมพ์ครั้งที่ 12). เพชรเกษมพริ้นติ้ง กรุ๊ป.

วีระภัทร ไม้ไหว. (2560). การพัฒนาหลักสูตรอบรมครูเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียน ระดับประถมศึกษาโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2558). สมรรถนะการศึกษาไทยในเวทีสากล พ.ศ. 2558 (IMD2015). สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สุวิมล ว่องวาณิช. (2560). การส่งเสริมกระบวนการ PLC ให้มีประสิทธิผล. ใน สำนักงานเลขาธิการ (บ.ก.), การประชุมทางวิชาการคุรุสภา ประจำปี 2561 เรื่อง “ชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ: พลังขับเคลื่อนคุณภาพการศึกษาไทย” (น. 26–40). โรงพิมพ์องค์การค้าของ สกสค. ลาดพร้าว.

อรชร ปราจันทร์, และสุกัญญา แช่มช้อย. (2561). รูปแบบการบริหารเพื่อพัฒนาทักษะการคิดเชิงนวัตกรรมของครูในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทิร์น, 12(1), 156–169.