การพัฒนาสมรรถนะกลยุทธ์การฟังสำหรับครูโดยใช้แนวคิดสตอรี่ไลน์และวิศวกรสังคม สำหรับนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ศึกษา 1) เพื่อพัฒนาสมรรถนะกลยุทธ์การฟังสำหรับครูโดยใช้แนวคิดสตอรี่ไลน์และวิศวกรสังคม สำหรับนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร 2) เพื่อวิเคราะห์ระดับคะแนนพัฒนาสัมพัทธ์สมรรถนะกลยุทธ์การฟังสำหรับครูโดยใช้แนวคิดสตอรี่ไลน์และวิศวกรสังคม สำหรับนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้สมรรถนะกลยุทธ์การฟังสำหรับครูโดยใช้แนวคิดสตอรี่ไลน์และวิศวกรสังคม จำนวน 3 แผน รวม 9 ชั่วโมง แบบทดสอบก่อนและหลังเรียน และแบบทดสอบวิเคราะห์ระดับคะแนนพัฒนาการสัมพัทธ์สมรรถนะกลยุทธ์การฟังสำหรับครูก่อน-หลังเรียน 1 ชุด จำนวน 20 ข้อ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักศึกษาที่ลงทะเบียนรายวิชากลยุทธ์การสื่อสารสำหรับครู ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 2 หมู่เรียน รวมทั้งสิ้น 40 คน ได้มาจากการสุ่มแบบง่าย วิเคราะห์ผลโดยใช้ ค่าร้อยละ (%), ค่าเฉลี่ย (M) และ
ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD) การเปรียบเทียบคะแนนก่อนและหลังเรียนใช้สถิติการทดสอบค่า
t-test แบบ dependent และวิเคราะห์ระดับพัฒนาการโดยใช้สูตรการคำนวณค่าคะแนนพัฒนาการสัมพัทธ์ ผลการวิจัยพบว่า
- ผลการเปรียบเทียบคะแนนสมรรถนะกลยุทธ์การฟังสำหรับครู สำหรับนักศึกษาชั้นปีที่ 1 พบว่า คะแนนเฉลี่ยจากแบบทดสอบหลังเรียน (13.05) สูงกว่าคะแนนแบบทดสอบก่อนเรียน (6.20) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
- ผลการวิเคราะห์ระดับพัฒนาการสมรรถนะกลยุทธ์การฟังสำหรับครู โดยใช้แนวคิดสตอรี่ไลน์และวิศวกรสังคม สำหรับนักศึกษาชั้นปีที่ 1 พบว่า โดยรวมค่าเฉลี่ยของคะแนนพัฒนาการเท่ากับ 50.66 นักศึกษามีพัฒนาการเฉลี่ยอยู่ในระดับสูง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
การอนุญาตลิขสิทธิ์
การอนุญาตให้ใช้ข้อความ เนื้อหา รูปภาพ หรือสิ่งอื่นใดของสิ่งพิมพ์ ผู้ใช้รายใดมีความต้องการที่จะอ่าน ดาวน์โหลด คัดลอก แจกจ่าย พิมพ์ ค้นหา หรือเชื่อมโยงไปยังข้อความทั้งหมดของบทความ รวบรวมข้อมูลสำหรับการจัดทำดัชนี ส่งต่อเป็นข้อมูลไปยังซอฟต์แวร์ หรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายอื่นใดเป็นสิ่งที่สามารถกระทำได้ แต่ห้ามนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์หรือมีเจตนาเอื้อประโยชน์ทางธุรกิจ บทความทุกฉบับที่ถูกเผยแพร่ในวารสารวิจัยและนวัตกรรมเพื่อความยั่งยืนจะเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แบบแสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า (Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License: https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/)
เอกสารอ้างอิง
National Institute for Development of Teacher, Faculty Staff and Educational Personnel. (2012). Development of teachers and educational personnel. http://www.nidtep.go.th/2025/index.php
จิราภา ธีระธาดา และ สุชาวดี เกษมณี. (2564). การจัดการเรียนรู้ด้วยวิธีการสอนแบบสอรี่ไลน์วิชาภาษาไทยเรื่อง สามก๊ก ตอนกวนอูไปรับราชการกับโจโฉ เพื่อพัฒนาความสามารถในการสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6. วารสารมนุษยศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 16(1), 116–123.
จุฑามาส โหย่งไทย. (2561). การพัฒนาทักษะการคิดเชิงวิพากษ์กับศตวรรษที่ 21. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร, 9(2), 344–356.
นงรัตน์ อิสโร. (2564). คู่มือพัฒนานักศึกษาเพื่อการพัฒนาประเทศ: แบบฝึก Soft skills จำเป็นในศตวรรษที่ 21 (ฉบับร่างมหาวิทยาลัย). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง พับลิชชิ่ง.
นิธิวรรณ นุชน้อย. (2560). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบสตอรี่ไลน์ที่มีต่อทักษะการใช้ภาษาไทยและเจตคติต่อการเรียนวิชาภาษาไทยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ในกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นิดาริน จุลวรรณ. (2566). การสร้างชุดสอนเพื่อพัฒนาทักษะการฟังภาษาไทยสำหรับนักศึกษาปริญญาตรีชั้นปีที่ 1 คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา. วารสารมหาจุฬานาคทรรศน์, 10(7), 119–129.
พัชรินทร์ ศตพรไกรวัฒน์, และคณะ. (2563). การพัฒนาความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณของผู้บริโภควัยเยาว์ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบสตอรี่ไลน์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสารสังคมศาสตร์วิจัย, 11(1), 132–149.
พิชญา สกุลวิทย์ และคณะ. (2566). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะทางวิชาชีพครู คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์. วารสารการบริหารและสังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 6(3), 37–50.
วลัย พานิช. (2547). การสอนด้วยวิธีสตอรี่ไลน์ (Storyline). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิชิต อู่อ้น. (2550). การวิจัยและสืบค้นข้อมูลทางธุรกิจ. พรินท์แอทมี.
ศศิพงษ์ ศรีสวัสดิ์, และปาริฉัตร พรมสอน. (2566). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมผลสัมฤทธิ์การเรียนวิชาภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร โดยใช้แนวคิดจิตตปัญญาศึกษาเสริมด้วยวิศวกรสังคม สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วารสารครุศาสตร์, 51(3), 1–10.
ศิริเพชร มีไชโย และอ้อมจิต แป้นศรี. (2567). การพัฒนาทักษะการเขียนย่อความด้วยการจัดการเรียนรู้ด้วยกลวิธีการเขียนแบบสตอรี่ไลน์ ร่วมกับเทคนิคเมตาคอกนิชันของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 7(3), 130–144.
สุเทพ ภูวนัตถ์เมธา และคณะ. (2567). สมรรถนะการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของครูสถานศึกษาสังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารมจร.อุบลปริทรรศน์, 9(3), 2485–2498.
สุนิษา มณฑา และคณะ. (2559). การศึกษาสมรรถนะวิชาชีพครูและสมรรถนะวิชาเอกของนักศึกษาสาขาวิชาคอมพิวเตอร์ศึกษา: กรณีศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์. วารสารโครงงานวิทยาการคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ, 2(1), 36–42.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2560). การวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน (พิมพ์ครั้งที่ 9). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.